له جابر بن عبد الله رضي الله عنهما څخه روایت دی چې هغه له رسول الله صلی الله علیه وسلم څخه اورېدلي چې په مکه کې یې د فتحې په کال ویېل: «إِنَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ حَرَّمَ بَيْعَ الخَمْرِ، وَالمَيْتَةِ وَالخِنْزِيرِ وَالأَصْنَامِ»، فَقِيلَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَرَأَيْتَ شُحُومَ المَيْتَةِ، فَإِنَّهَا يُطْلَى بِهَا السُّفُنُ، وَيُدْهَنُ بِهَا الجُلُودُ، وَيَسْتَصْبِحُ بِهَا النَّاسُ؟ فَقَالَ: «لاَ، هُوَ حَرَامٌ»، ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عِنْدَ ذَلِكَ: «قَاتَلَ اللَّهُ اليَهُودَ إِنَّ اللَّهَ لَمَّا حَرَّمَ شُحُومَهَا جَمَلُوهُ، ثُمَّ بَاعُوهُ، فَأَكَلُوا ثَمَنَهُ». «الله تعالی او رسول یې د شرابو، مردارې، خنزیر او بُتانو خرڅول حرام کړي دي، نو وویل شو چې: ای د الله رسوله! د مردارې د وازږو په اړه خبر راکړه (چې حکم یې څه دی) ځکه په هغې سره بیړۍ غوړېږي او پوستکو ته پرې رنګ ورکول کیږي (غوږیږي چې د وچېدو مخنیوی یې وکړي) او خلک پرې څراغونه روښانه کوي؟ نو هغه وویل: «نه، هغه حرام دي»، بیا رسول الله صلی الله علیه وسلم په دې وخت کې وفرمایل : «الله تعالی دې یهودان تباه کړي، کله چې الله تعالی (د چارپايانو) وازګې حرامې کړې، نو دوی ویلې کړې، بیا یې خرڅې کړې او پېسې یې وخوړې».