إعدادات العرض
‘O xhaxhai im, thuaj “la ilahe il-lallah” që me këtë fjalë të ndërmjetësoj për ty tek Allahu!'
‘O xhaxhai im, thuaj “la ilahe il-lallah” që me këtë fjalë të ndërmjetësoj për ty tek Allahu!'
Seid ibn Musejebi ka përcjellë nga babai i tij se ka thënë: “Profeti (paqja qoftë mbi të!) shkoi tek Ebu Talibi kur ai ishte në prag të vdekjes dhe pranë tij gjeti Ebu Xhehlin dhe Abdullah ibn Ebi Umeje ibn Mugiren. Ai i tha: ‘O xhaxhai im, thuaj “la ilahe il-lallah” që me këtë fjalë të ndërmjetësoj për ty tek Allahu!' Menjëherë Ebu Xhehli dhe Abdullah ibn Ebi Umeje i thanë: ‘A do të braktisësh fenë e Abdulmutalibit!’ Profeti (paqja qoftë mbi të!) vazhdoi t’ia parashtronte kërkesën e tij dhe ndërkohë ata të dy vazhdonin t’ia përsërisnin fjalët e tyre, derisa fjalët e fundit që Ebu Talibi u tha atyre ishin se ai i qëndronte fesë së Abdulmutalibit dhe refuzoi të thoshte “la ilahe il-lallah”. Profeti (paqja qoftë mbi të!) tha: ‘Betohem për Allahun se do të vazhdoj të kërkoj falje për ty për sa kohë që nuk më ndalohet ta bëj!' Atëherë Allahu shpalli: “Nuk i takon profetit dhe atyre që kanë besuar që të kërkojnë falje për idhujtarët.” (Teube,113) Allahu shpalli gjithashtu lidhur me Ebu Talibin dhe i tha të dërguarit të Tij: “Ti nuk udhëzon kë të duash, por Allahu është Ai që udhëzon kë të dojë.” (Kasas, 56)
الترجمة
العربية বাংলা Bosanski English Español فارسی Français Bahasa Indonesia Türkçe اردو 中文 हिन्दी Tagalog ئۇيغۇرچە Hausa Kurdî Kiswahili Português සිංහල Русский Svenska ગુજરાતી አማርኛ Yorùbá Tiếng Việt پښتو অসমীয়া دری Кыргызча or नेपाली Malagasy Čeština Oromoo Română Nederlands Soomaali తెలుగు ไทย Lietuvių മലയാളം Српски Українська Kinyarwanda ಕನ್ನಡ Wolofالشرح
Profeti (paqja qoftë mbi të!) shkoi te xhaxhai i tij në kohën që ai po jepte shpirt dhe i tha: “O xhaxhai im, thuaj “la ilahe il-lallah” që unë të dëshmoj për ty para Allahut për këtë fjalë!" Në këtë çast, Ebu Xhehli dhe Abdullah ibn ebi Umeje thanë: “O Ebu Talib, po e braktis fenë e babait tënd Abdulmutalibit?! (E cila konsistonte në adhurimin e idhujve.) Ata vazhduan t’i flisnin atij, derisa fjalët e tij të fundit që tha ishin se ai i qëndronte fesë së Abdulmutalibit, fesë së politeizmit dhe idhujtarisë. Profeti (paqja qoftë mbi të!) tha: “Unë do të kërkoj falje për ty përderisa Zoti im nuk më ndalon ta bëj." Sakaq, Allahu i Madhëruar shpalli: “Nuk i takon Profetit dhe atyre që kanë besuar që të kërkojnë falje për idhujtarët edhe nëse ata janë të afërm, kur u është bërë e qartë se ata janë nga banorët e Zjarrit.” (Teube,113) Lidhur me Ebu Talibin, u shpall: “Ti nuk udhëzon kë të duash, por Allahu është Ai që udhëzon kë të dojë. Ai e di më mirë se cilët janë të udhëzuarit.” (Kasas,56) Pra, ti nuk e udhëzon dot atë që ti do që të udhëzohet. Ti ke për detyrë vetëm të kumtosh. Allahu është Ai që udhëzon kë të dojë.فوائد الحديث
Ndalimi i kërkimit të faljes për politeistët, edhe pse janë të afërt, e edhe pse kanë bërë punë të mira dhe bamirësi.
Imitimi i etërve dhe i prijësve në çështjet e pavërteta është pjesë e veprimeve të njerëzve të epokës paraislame.
Keqardhja dhe zelli i madh i Profetit (paqja qoftë mbi të!) në thirrjen e njerëzve dhe në udhëzimin e tyre.
Kundërpërgjigje ndaj atyre që pretendojnë se Ebu Talibi ishte musliman.
Veprat gjykohen sipas përfundimit.
Pavërtetësia e të lidhurit me Profetin (paqja qoftë mbi të!) për të sjellë dobi apo për të larguar dëmin.
Ai njeri që thotë “la ilahe il-lallah” me dije, bindje dhe besim, futet në fenë islame.
Dëmet që i sjellin njeriut shokët e këqij e të ligj.
Domethënia e “la ilahe il-lallah” është që njeriu të braktisë adhurimin e idhujve, eulijave dhe njerëzve të mirë dhe ta veçojë Allahun në adhurim, gjë të cilën edhe idhujtarët e dinë.
Lejimi i vizitës së të sëmurit politeist, kur shpresohet që ai të pranojë Islamin.
Udhëzimi i pranimit është në dorën e Allahut i të Vetmit pa ortak. Ndërsa Profeti (paqja qoftë mbi të!) ka për detyrë vetëm udhëzimin e udhërrëfimit, orientimit dhe kumtimit.