الشرح

নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লাম চাহাবাসকলৰ সৈতে এটা ভোজনৰ বৈঠকত আছিল। তাত তেখেতক ছাগলীৰ আগঠেঙৰ বাহু খাবলৈ দিয়া হৈছিল, তেখেতে এইটো মাংস খাই বহুত ভাল পাইছিল। তেখেতে সেইটোত এটা কামোৰ মাৰিলে। ইয়াৰ পিছত তেখেতে হাদীছ বৰ্ণনা কৰি ক'লেঃ কিয়ামতৰ দিনা মই হ'ম আদম সন্তানৰ নেতা তথা চৰ্দাৰ। নিঃসন্দেহে তেখেত আদম সন্তানৰ নেতা, কিন্তু তেখেতে আল্লাহৰ নিয়ামতৰ কথা উল্লেখ কৰি এইটো বৰ্ণনা কৰিছে। ইয়াৰ পিছত তেখেতে কৈছেঃ তোমালোকে জানানে এইটো কেনেকৈ হ'ব? তেখেতে কৈছেঃ কিয়ামতৰ দিনা সমগ্ৰ মানৱজাতিক এটা প্ৰশস্ত সমতল ভূমিত একত্ৰিত কৰা হ'ব। তাত থকা সকলোৱে একেলগে ঘোষণাকাৰীৰ ঘোষণা শুনিবলৈ পাব, প্ৰত্যক্ষকাৰীয়ে সকলোকে প্ৰত্যক্ষ কৰিব, তেওঁৰ পৰা কোনেও গোপন নাথাকিব। কোনেও নিজকে গোপন কৰিবও নোৱাৰিব। প্ৰত্যেককে দেখা পোৱা যাব আৰু প্ৰত্যেকৰে কথা শুনা যাব। যদি কোনোবাই কথা কয়, শেষৰ ব্যক্তিজনেও শুনা পাব, আৰু দৃষ্টিয়ে সিহঁতক দেখা পাব। সূৰ্য্য মানুহৰ পৰা এক মাইল দূৰত্বত থাকিব। সিহঁতক অসহনীয় কষ্ট আৰু অসহ্যকৰ ক্লান্তি ছানি ধৰিব। সিহঁতে ছুপাৰিছৰ মাধ্যমত ইয়াৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ উপায় সন্ধান কৰিব। তেতিয়া সৰ্বশক্তিমান মহান আল্লাহে মুমিনসকলৰ অন্তৰত ইলহাম কৰিব যে, তেওঁলোকে যেন আদি পিতা আদমৰ ওচৰলৈ যায়। তেওঁলোকে তেতিয়া আদম আলাইহিচ্ছালামৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ ফজীলত উল্লেখ কৰিব, যাতে তেওঁ তেওঁলোকৰ বাবে আল্লাহৰ ওচৰত ছুপাৰিছ কৰে। তেওঁলোকে তেওঁক ক'বঃ আপুনি হৈছে মানৱজাতিৰ আদি পিতা। আল্লাহে আপোনাক নিজ হাতেৰে সৃষ্টি কৰিছে। ফিৰিস্তাসকলৰ দ্বাৰা আপোনাক ছাজদাহ কৰোৱাইছে। আপোনাক প্ৰতিটো বস্তুৰ নাম শিকাইছে। তেৱেঁই আপোনাৰ ভিতৰত তেওঁৰ ৰূহ সঞ্চাৰ কৰিছে। এইবোৰ শুনাৰ পিছতো তেওঁ অপাৰগতা স্বীকাৰ কৰি ক'বঃ মোৰ প্ৰতিপালক আজি যিমান খং কৰিছে, এনেকুৱা খং তেওঁ পূৰ্বে কেতিয়াও কৰা নাছিল আৰু ভৱিষ্যতেও কেতিয়াও নকৰিব। ইয়াৰ তেওঁ নিজৰ এটা ভুলৰ কথা উল্লেখ কৰিব যে, আল্লাহে মোক এজোপা গছৰ পৰা নিষেধ কৰিছিল, কিন্তু মই সেই গছজোপাৰ ফল ভক্ষণ কৰিছিলোঁ। গতিকে আজি স্বয়ং মোৰ নিজৰেই শ্বাফাআতৰ প্ৰয়োজন হৈছে। এতেকে তোমালোকে বেলেগ কাৰোবাৰ ওচৰলৈ যোৱা। বৰং তোমালোকে নূহৰ ওচৰলৈ যোৱা। তেতিয়া তেওঁলোক নূহ আলাইহিচ্ছালামৰ ওচৰলৈ আহি ক'বঃ মহান আল্লাহে আপোনাক পৃথিৱীৰ বুকুত সৰ্বপ্ৰথম ৰাছুল হিচাপে প্ৰেৰণ কৰিছিল। লগতে মহান আল্লাহে আপোনাক কৃতজ্ঞ বান্দা হিচাপে আখ্যায়িত কৰিছিল। ইয়াৰ পিছতো তেওঁ অপাৰগতা স্বীকাৰ কৰি ক'বঃ সৰ্বশক্তিমান আল্লাহ আজি অত্যন্ত ক্ৰোধান্বিত হৈছে, এনেকুৱা ক্ৰোধ তেওঁ ইতিপূৰ্বে কেতিয়াও কৰা নাছিল আৰু ভৱিষ্যতেও এনেকুৱা ক্ৰোধান্বিত নহ'ব। মোক এটা গ্ৰহণযোগ্য দুআৰ সুযোগ দিয়া হৈছিল, যিটো মই মোৰ উম্মতৰ বিৰুদ্ধে কৰি পেলাইছোঁ। গতিকে ইয়াৰ কাৰণে মোৰ নিজৰে শ্বাফাআতৰ প্ৰয়োজন হৈছে। তোমালোকে বেলেগ কাৰোবাৰ ওচৰলৈ যোৱা, বৰং তোমালোকে ইব্ৰাহীমৰ ওচৰলৈ যোৱা। তেতিয়া তেওঁলোক ইব্ৰাহীমৰ ওচৰলৈ আহি ক'বঃ আপুনি পৃথিৱীত আল্লাহৰ খলীল আছিল। গতিকে আপুনিয়ে আমাৰ বাবে ছুপাৰিছ কৰক। আপুনি দেখিছেনে আমাৰ কি অৱস্থা হৈ আছে? তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক ক'বঃ মোৰ প্ৰতিপালক আজি অত্যন্ত খঙত আছে, ইমান খং তেওঁ কেতিয়াও কৰা নাছিল, আৰু ভৱিষ্যতেও কেতিয়াও নকৰিব। মই মোৰ জীৱনকালত তিনিটা মিছা কথা কৈছিলোঁ। এবাৰ মই কৈছিলোঁ যে, মই অসুস্থ। আন এবাৰ কৈছিলোঁ যে, এই ডাঙৰ মূৰ্ত্তিটোৱে এইবোৰক ভাঙিছিল, আৰু মোৰ তৃতীয়টো মিছা কথা আছিল এই যে, মই মোৰ স্ত্ৰী ছাৰাক কৈছিলোঁ যে, তুমি মোক ভাই বুলি পৰিচয় দিবা তেতিয়াহে এই নিষ্ঠুৰ বাদ্বশ্বাহৰ অনিষ্টৰ পৰা ৰক্ষা পাবা। প্ৰকৃততে এই তিনিওটা তেওঁ কথা প্ৰসংগত কৈছিল, যদিও মিছা কথা নাছিল, কিন্তু দেখাত মিছা কথা যেন লাগিছিল। সেয়ে তেওঁ নিজকে সৰু বুলি ভাবি ছুপাৰিছ কৰাৰ পৰা নিজকে আঁতৰাই ৰাখিব। কিয়নো যিয়ে আল্লাহক যিমান বেছি জানে আৰু যিমান নৈকট্য অৱলম্বনকাৰী হয়, তেওঁ আল্লাহক সিমান বেছি ভয় কৰে। লগতে তেওঁ ক'বঃ মোৰ নিজৰে ছুপাৰিছৰ প্ৰয়োজন হৈছে। গতিকে তোমালোকে বেলেগ কাৰোবাৰ ওচৰলৈ যোৱা, বৰং তোমালোকে মুছাৰ ওচৰলৈ যোৱা। তেতিয়া তেওঁলোক মুছা আলাইহিচ্ছালামৰ ওচৰলৈ আহি ক'বঃ হে মুছা! আপুনি হৈছে আল্লাহৰ ৰাছুল। আল্লাহে আপোনাক ৰিছালত প্ৰদান কৰি আৰু আপোনাৰ সৈতে কথা পাতি আপোনাক মানুহৰ ওপৰত প্ৰাধান্য দিছিল। গতিকে আপুনি আমাৰ বাবে শ্বাফাআত কৰক। আপুনি দেখা নাইনে আমাৰ কি অৱস্থা হৈছে? তেতিয়া তেওঁ ক'বঃ আজি মোৰ প্ৰতিপালক অত্যন্ত ক্ৰোধান্বিত হৈ আছে, ইমান খং তেওঁ কেতিয়াও কৰা নাছিল আৰু ভৱিষ্যতেও নকৰিব। মই এজন লোকক হত্যা কৰিছিলোঁ, যাক হত্যা কৰাটো মোৰ বাবে সমীচীন নাছিল। মোৰ নিজৰে এতিয়া শ্বাফাআতৰ প্ৰয়োজন হৈছে। গতিকে বেলেগ কাৰোবাৰ ওচৰলৈ যোৱা, বৰং তোমালোকে ঈছাৰ ওচৰলৈ যোৱা। তেতিয়া তেওঁলোক ঈছা আলাইহিচ্ছালামৰ ওচৰলৈ আহি ক'বঃ হে ঈছা! আপুনি হৈছে আল্লাহৰ ৰাছুল আৰু তেওঁৰ কলিমা তথা ৰূহ, যিটো কলিমা আল্লাহে মাৰয়ামৰ প্ৰতি ঢালি দিছিল। আপুনি দোলনাত থকা অৱস্থাত মানুহৰ সৈতে কথা ক'ব পাৰিছিল। গতিকে আপুনি আমাৰ বাবে ছুপাৰিছ কৰক। আপুনি দেখিছেনে আমাৰ কি অৱস্থা হৈছে? তেতিয়া তেওঁ ক'বঃ মোৰ প্ৰতিপালক আজি অত্যন্ত খঙত আছে, ইমান খং তেওঁ কেতিয়াও কৰা নাছিল, আৰু ভৱিষ্যতেও কেতিয়াও নকৰিব। তেওঁ কোনো গুনাহৰ কথা উল্লেখ নকৰিব। (তাৰ পিছত ক'ব) আজি মোৰ নিজৰে শ্বাফাআতৰ প্ৰয়োজন হৈছে। তোমালোকে বেলেগ কাৰোবাৰ ওচৰলৈ যোৱা, বৰং তোমালোকে মুহাম্মদৰ ওচৰলৈ যোৱা। অৱশেষত তেওঁলোক মুহাম্মদ চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামৰ ওচৰলৈ আহি ক'বঃ হে মুহাম্মদ! আপুনি আল্লাহৰ ৰাছুল আৰু তেওঁৰ সৰ্বশেষ নবী। আল্লাহে আপোনাৰ আগৰ পিছৰ সকলো গুনাহ মাফ কৰি দিছে। গতিকে আপুনি আমাৰ বাবে শ্বাফাআত কৰক। আপুনি দেখা নাইনে আমি কেনেকুৱা অৱস্থাত আছোঁ? তেতিয়া মই আৰচৰ তলত আহি মোৰ সৰ্বশক্তিমান প্ৰতিপালকৰ ছাজদাত পৰিম। তেতিয়া আল্লাহে মোৰ বাবে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰাৰ কাৰণে হাম্দ অ ছানাৰ দুৱাৰ মুকলি কৰি দিব, মোৰ বাহিৰে ইতিপূৰ্বে এই দুৱাৰ কাৰো বাবে খোলা নাছিল। ইয়াৰ পিছত কোৱা হ'বঃ হে মুহাম্মদ! মূৰ তোলা, তুমি যি মাগিবা সেইটোৱে পাবা। তুমি শ্বাফাআত কৰা, তোমাৰ শ্বাফাআত কবূল কৰা হ'ব। তেতিয়া মই ক'মঃ হে মোৰ প্ৰতিপালক! মোৰ উম্মত। হে মোৰ প্ৰতিপালক! মোৰ উম্মত। হে মোৰ প্ৰতিপালক! মোৰ উম্মত। তেতিয়া মোৰ শ্বাফাআত কবূল কৰা হ'ব। ইয়াৰ পিছত কোৱা হ'বঃ হে মুহাম্মদ! তোমাৰ উম্মতৰ যিসকলৰ হিচাপ-নিকাচ নহ'ব, সিহঁতক জান্নাতৰ সোঁফালৰ দুৱাৰেৰে প্ৰৱেশ কৰোৱা। সিহঁত এই দুৱাৰৰ বাহিৰে বেলেগ দুৱাৰেৰেও প্ৰৱেশ কৰিব পাৰিব। হাদীছটো বৰ্ণনা কৰাৰ পিছত নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে কৈছেঃ শপত সেই সত্ত্বাৰ, যাৰ হাতত মোৰ প্ৰাণ আছে, নিশ্চয় জান্নাতৰ দুৱাৰৰ প্ৰশস্ততা হৈছে মক্কাৰ পৰা য়ামানৰ চানাআৰ মাজৰ দূৰত্বৰ সমান। অথবা মক্কাৰ পৰা বুচৰাৰ মাজৰ দূৰত্বৰ সমান। এইটো হৈছে ছিৰিয়াত অৱস্থিত হাওৰান চহৰ।