فوائد الحديث

جايز بودن سوار كردن كس ديگرى بر روى چهارپايان، اگر توانايى آن را داشته باشند.

اينكه معلم به شاگردان قبل آموزش يادآورى كند كه مى خواهد به آنان آموزش دهد، تا اينكه نفس آنان را برای یادگیری مشتاق كند و معلومات را بپذيرند.

نرم رفتارى پيامبر - صلى الله عليه و سلم - با كسى كه پايين تر از خود اوست، به طوری که فرمودند: "يَا غُلام إني أُعَلِمُكَ كَلِماتٍ"، اى جوان، من جملاتى به تو ياد مى دهم.

فضيلت ابن عباس - رضى الله عنهما -، به طوری که پيامبر - صلى الله عليه و سلم - با وجود عُمر كم شان، او را شايسته ى اين وصيت ها دانستند.

مجازات وپاداش احياناً از جنس عمل می باشد.

دستور به اعتماد بر الله متعال، و تنها توكل كردن بر او، و اوست بهترين تكيه گاه.

ناتوانى كليه ى مخلوقات، و نيازمنديشان به الله - عزَّ وجل -.

آگاه كردن در مورد اينكه اين دنيا دستخوش مصيبت هاست، پس سزاوار آنست بر اين مصيبت ها شكيبا بود.

راضى بودن به قضا و قدر.

هر كسى الله را فراموش كرد - يعنى: دين الله را فراموش كرد - الله متعال نيز او را فراموش مى كند و از او محافظت نخواهد كرد.

هر كسى از (امر و نهى) الله - عزَّ وجل - را محافظت كرد، او را به سوى آنچه كه خير است هدايت و راهنمایى مى كند.

مژده ى بزرگى براى انسان دارد كه اگر دچار سختى شد، پس منتظر آسانى باشد.

خرسندى بندگان در هنگام دچار شدن مصيبت ها و از دست دادن آنچه كه دوست دارند، در يكى از دو معناى قول: "وَاعْلَم أن مَا أَصَابَكَ لَمْ يَكُن لِيُخطِئكَ، وَمَا أخطأَكَ لَمْ يَكُن لِيصيبَك"، يعنى: "و بدان هر آنچه كه دچار آن نشده اى، هرگز دچار آن نمى شدى، و هر آنچه كه دچار آن شده اى قطعاً دچار آن مى شدى"، زيرا جمله ى اول: دلالت بر خرسندى در هنگام دچار شدن مصيبت ها را دارد، و جمله ى دوم: دلالت بر خرسندى در هنگام از دست دادن دوست داشتنى ها را دارد.