از ابوذر رضی الله عنه روایت است که گفت: گفتم: یا رسول الله، ظروف حوض چگونه هستند؟ فرمود: «وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَآنِيَتُهُ أَكْثَرُ مِنْ عَدَدِ نُجُومِ السَّمَاءِ وَكَوَاكِبِهَا، أَلَا فِي اللَّيْلَةِ الْمُظْلِمَةِ الْمُصْحِيَةِ، آنِيَةُ الْجَنَّةِ مَنْ شَرِبَ مِنْهَا لَمْ يَظْمَأْ آخِرَ مَا عَلَيْهِ، يَشْخَبُ فِيهِ مِيزَابَانِ مِنَ الْجَنَّةِ، مَنْ شَرِبَ مِنْهُ لَمْ يَظْمَأْ، عَرْضُهُ مِثْلُ طُولِهِ، مَا بَيْنَ عَمَّانَ إِلَى أَيْلَةَ، مَاؤُهُ أَشَدُّ بَيَاضًا مِنَ اللَّبَنِ، وَأَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ»: «قسم به آنکه جان محمد به دست اوست، ظروف آن بیشتر از تعداد ستارگان و کواکب آسمان در شب تاریک [بی‌ماه و] بی‌ابر است، هرکه از ظروف بهشت بنوشد دیگر تشنه نمی‌شود و از دو ناودان بهشت به آن [آب] فرو می‌ریزد، کسی که از آن بنوشد تشنه نمی‌شود؛ عرض آن همانند طول آن است [به اندازهٔ فاصلهٔ] میان عَمّان تا ایله؛ آب آن سفیدتر از شیر است و شیرین‌تر از عسل».