إعدادات العرض
ਬੇਸ਼ਕ ਰੁਕਿਆ (ਝਾੜ-ਫੂਕ), ਤਮਾਇਮ (ਤਾਬੀਜ਼) ਅਤੇ ਤਿਉਲਾ (ਮੋਹ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਜਾਦੂ ਜਾਂ ਟੋਨਾ) ਸ਼ਿਰਕ ਹਨ।
ਬੇਸ਼ਕ ਰੁਕਿਆ (ਝਾੜ-ਫੂਕ), ਤਮਾਇਮ (ਤਾਬੀਜ਼) ਅਤੇ ਤਿਉਲਾ (ਮੋਹ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਜਾਦੂ ਜਾਂ ਟੋਨਾ) ਸ਼ਿਰਕ ਹਨ।
ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਇਬਨ ਮਸਊਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਮੈਂ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਰਸੂਲ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵੱਸੱਲਮ ਨੂੰ ਫਰਮਾਉਂਦੇ ਸੁਣਿਆ: "ਬੇਸ਼ਕ ਰੁਕਿਆ (ਝਾੜ-ਫੂਕ), ਤਮਾਇਮ (ਤਾਬੀਜ਼) ਅਤੇ ਤਿਉਲਾ (ਮੋਹ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਜਾਦੂ ਜਾਂ ਟੋਨਾ) ਸ਼ਿਰਕ ਹਨ।"
الترجمة
العربية বাংলা Bosanski English Español فارسی Bahasa Indonesia Tagalog Türkçe اردو 中文 हिन्दी Français Kurdî Português മലയാളം తెలుగు Kiswahili தமிழ் සිංහල မြန်မာ Русский Deutsch 日本語 پښتو Tiếng Việt অসমীয়া Shqip Svenska Čeština ગુજરાતી Yorùbá Nederlands ئۇيغۇرچە Hausa دری Fulfulde Magyar ಕನ್ನಡ Кыргызча Lietuvių or Română Kinyarwanda Српски O‘zbek Moore नेपाली тоҷикӣ Wolof Soomaali Български Українська Azərbaycan ქართული Bambara Македонски Ελληνικά ភាសាខ្មែរ አማርኛ Malagasy Oromoo ไทย मराठीالشرح
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵੱਸੱਲਮ ਨੇ ਕੁਝ ਅਮਲਾਂ ਨੂੰ ਵਾਜ਼ਿਹ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਿਰਕ ਕਹੇਆ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ: **ਰੁਕਿਆ** – ਇਹ ਉਹ ਕਲਮਾਤ ਹਨ ਜੋ ਜਾਹਿਲੀਅਤ ਦੇ ਲੋਕ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਅਕਸਰ ਸ਼ਿਰਕ ਉੱਤੇ ਮਬਨੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਦੂਜਾ: **ਤਮਾਇਮ** – ਮੋਤੀ ਆਦਿ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈਆਂ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ, ਜਾਨਵਰਾਂ ਜਾਂ ਹੋਰਾਂ ਉੱਤੇ ਬਦੀ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਲਟਕਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹਨ। ਤੀਜਾ: **ਤਿਉਲਾ** – ਉਹ ਜਾਦੂ ਜਾਂ ਟੋਨਾ ਜੋ ਦੋ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਵਿੱਚ ਮੋਹ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਅਮਲ **ਸ਼ਿਰਕ** ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਐਸੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਵਜ੍ਹਾ (ਸਬਬ) ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਸ਼ਰਈ ਦਲੀਲ ਨਾਲ ਸਾਬਤ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਤਜਰਬੇ ਨਾਲ ਸਾਬਤ ਹੋਈ ਹੋਈ ਕੋਈ ਹਿਸੀ ਵਜ੍ਹਾ ਹੈ। ਜੋ ਸ਼ਰਈ ਵਜ੍ਹਾਵਾਂ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਰਆਨ ਦੀ ਤਿਲਾਵਤ, ਜਾਂ ਹਿਸੀ ਵਜ੍ਹਾਵਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਦਵਾਈਆਂ ਜੋ ਤਜਰਬੇ ਨਾਲ ਅਜ਼ਮਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ — ਇਹ ਸਬ ਵਾਜਬ ਹਨ, ਬਸ ਇਹ ਯਕੀਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ **ਵਸੀਲੇ** ਹਨ, ਹਕੀਕਤੀ ਨਫ਼ਾ ਜਾਂ ਨੁਕਸਾਨ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ **ਅੱਲਾਹ** ਦੇ ਹਥ ਵਿਚ ਹੀ ਹੈ।فوائد الحديث
ਤੌਹੀਦ ਅਤੇ ਅਕੀਦੇ ਦੀ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਕਰਨੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਕੋਈ ਅਮਲ ਜਾਂ ਅਕੀਦਾ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰੇ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸ ਪੈਦਾ ਕਰੇ।
ਸ਼ਿਰਕੀ ਰੁਕਿਆਂ, ਤਮਾਇਮਾਂ ਅਤੇ ਤਿਉਲਾ ਵਰਤਣ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਸਖ਼ਤ ਮਨ੍ਹਾਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਨ ਤਿੰਨ ਚੀਜ਼ਾਂ (ਰੁਕਿਆ, ਤਮਾਇਮ, ਅਤੇ ਤਿਉਲਾ) ਨੂੰ **ਸਬਬ** ਸਮਝਣਾ ਛੋਟਾ ਸ਼ਿਰਕ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਬਬ ਹੋਣਾ ਸ਼ਰਈ ਜਾਂ ਹਿਸੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਬਬ ਵਜੋਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਇਹ ਯਕੀਨ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਨਫ਼ਾ ਅਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ **ਬੜਾ ਸ਼ਿਰਕ** ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਤੌਹੀਦ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਤਾ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਜੁਲਮ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸ਼ਰਕੀ ਅਤੇ ਮਨ੍ਹਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਵਜ੍ਹਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਤੋਂ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਰੁਕਿਆ ਦਾ ਵਰਤਣਾ ਮਨ੍ਹਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਿਰਕ ਹੈ, ਸਿਵਾਏ ਉਸ ਰੁਕਿਆ ਦੇ ਜੋ ਸ਼ਰਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਇਜ਼ ਹੋ।
ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਲਾਹ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਲਾਹ ਹੀ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਫਾਇਦਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਸਾਥੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲਾ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਲਾਹ ਹੈ ਅਤੇ ਬੁਰਾਈ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਵੀ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲ਼ਾ ਹੈ।
ਜਾਇਜ਼ ਰੁਕਿਆ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਸ਼ਰਤਾਂ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ:
1- ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਕਿ ਇਹ ਸਬਬ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਨਫ਼ਾ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
2- ਇਹ ਕੁਰਆਨ, ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਨਾਮਾਂ ਅਤੇ ਗੁਣਾਂ, ਨਬਵੀ ਦੁਆਵਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਰਈ ਦੁਆਵਾਂ ਨਾਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
3- ਇਹ ਇੱਕ ਸਮਝਣਯੋਗ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਤਲਾਸਿਮ ਜਾਂ ਜਾਦੂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।