الشرح

حدیث اول: حدیث مذکور بیانگر فضیلت اخلاق نیک می باشد که عبارت است از: اذیت و آزار نرساندن به دیگران، سخاوت و خوشرویی؛ و بیانگر این مهم است که در میزان اعمال بنده در روز قیامت عملی سنگین تر از آن نیست. و خشم الله متعال متوجه کسی است که بد دهان و بد گفتار باشد. حدیث دوم: حدیث مذکور یادآور این مهم است که این از صفات مومنِ با ایمان کامل نیست که از دیگران عیبجویی کند و عرض و آبروی دیگران را هدف قرار دهد؛ چنانکه لعن و نفرین و دشنام از صفات او نیست؛ و عیبجو نیست که از نسب یا آبرو یا شکل و شمایل یا آرزوهای دیگران عیبجویی کند. بلکه ایمان قوی اش او را به آراسته شدن به مکارم اخلاقی و دوری از اخلاق زشت و ناپسند وادار می کند.