فوائد الحديث

មិនត្រូវទទួលទានឆ្អែតជ្រុលនោះឡើយ។ នេះជាមូលដ្ឋានគ្រឹះមួយក្នុងចំណោមមូលដ្ឋានគ្រឹះផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ព្រោះការទទួលទានឆ្អែត គឺអាចនាំមកនូវជំងឺ និងរោគផ្សេងៗ។

គោលបំណងនៃការទទួលទាន គឺដើម្បីថែរក្សាសុខភាព និងមានកម្លាំង ព្រោះវានឹងធ្វើឱ្យជីវិតមានសុខសុវត្ថិភាព។

ការបំពេញក្រពះដោយអាហារអាចបណ្តាលឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់រាងកាយនិងកិច្ចគោរពសក្ការៈ។ អូមើរ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖ ចូរប្រយ័ត្ននឹងការទទួលទានច្រើនហួស ព្រោះវាធ្វើឱ្យអន្តរាយដល់រាងកាយ ហើយធ្វើឱ្យមនុស្សខ្ជិលថ្វាយបង្គំ។

ច្បាប់ទាក់ទងនឹងការទទួលទានត្រូវបានបែងចែកជាច្រើនប្រភេទ៖ ទីមួយ៖ ជាកាតព្វកិច្ច ដើម្បីថែរក្សាអាយុជីវិត និងនៅពេលការបោះបង់វានឹងនាំឱ្យអន្តរាយដល់ជីវិត។ ទីពីរ៖ ជាការអនុញ្ញាត ដែលវាជាការទទួលទានលើសពីកម្រិត តែមិនបារម្ភថាអាចឈានដល់ការបង្កគ្រោះថ្នាក់។ ទីបី៖ ជារឿងដែលមិនគេចូលចិត្ត(គប្បីបោះបង់) ប្រសិនបើបារម្ភថាអាចឈានដល់ការបង្កគ្រោះថ្នាក់។ ទីបួន៖ ជាការហាមឃាត់ ប្រសិនបើដឹងច្បាស់ថាវាបង្កគ្រោះថ្នាក់។ និងទីប្រាំ៖ ជាប្រការដែលគេពេញចិត្ត(គប្បីធ្វើ) វាជាការទទួលទានដែលជួយឱ្យមានកម្លាំងនៅក្នុងការគោរពសក្ការៈទៅចំពោះអល់ឡោះ។ នៅក្នុងហាទីស្ហនេះបានសង្ខេបជាបីកម្រិត ទីមួយ៖ ការបំពេញក្រពះ ទីពីរ៖ ក្នុងកម្រិតដែលអាចទ្រទ្រង់ខ្នងរបស់ខ្លួន និងទីបី៖ គឺដូចដែលណាពី ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ គឺមួយភាគបីសម្រាប់អាហារ មួយភាគបីសម្រាប់ទឹក និងមួយភាគបីទៀតសម្រាប់ការដកដង្ហើម។ ទាំងអស់នេះ ប្រសិនបើប្រភេទនៃអាហារដែលទទួលទានគឺហាឡាល់។

ហាទីស្ហនេះគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះទាក់ទងនឹងផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ដែលផ្អែកលើមូលដ្ឋានបី៖ ការរក្សាថាមពល ការតមអាហារ និងការបំបាត់ចោល។ នៅក្នុងហាទីស្ហនេះ លើកឡើងពីចំណុចពីរដំបូង ដូចអល់ឡោះបានមានព្រះបន្ទូលថា៖ ‘‘ហើយចូរពួកអ្នកទទួលទាន និងផឹកចុះ តែពួកអ្នកកុំខ្ជះខ្ជាយឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មិនស្រឡាញ់ពួកដែលខ្ជះខ្ជាយឡើយ”។ [ស៊ូរ៉ោះ អាល់អាក់រ៉ាហ្វ ៖ ៣១]

ភាពពេញលេញនៃច្បាប់បញ្ញត្តិអ៊ីស្លាម ដែលមានរួមបញ្ចូលគ្នានូវភាពល្អប្រសើរសម្រាប់មនុស្សទាំងក្នុងកិច្ចការសាសនា និងកិច្ចការនៃជីវិតលោកិយ។

ក្នុងចំណោមចំណេះដឹងផ្នែកច្បាប់បញ្ញត្តិអ៊ីស្លាម ក៏មានមូលដ្ឋានគ្រឹះផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត និងប្រភេទរបស់វាមួយចំនួន ដូចជាទឹកឃ្មុំ និងគ្រាប់ខ្មៅ(ហាប់ប៉ាទូសសាវតាក)។

ច្បាប់បញ្ញត្តិអ៊ីស្លាមគឺផ្ទុកទៅដោយហេតុផល ហើយឈរលើគោលការណ៍នៃការការពារពីគ្រោះថ្នាក់ និងនាំមកនូវអត្ថប្រយោជន៍។