فوائد الحديث

ਖਾਣ-ਪੀਣ ਵਿੱਚ ਵਧਾਈ ਨਾ ਕਰਨਾ, ਇਹ ਸਿਹਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ਅਸੂਲਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾਉਣ ਨਾਲ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਰੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦਾ ਮਕਸਦ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਤਾਕਤ ਦੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹੀ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੁਖ-ਸਮਾਧਾਨ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਹੈ।

ਪੇਟ ਭਰ ਕੇ ਖਾਣ ਦੇ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਨੁਕਸਾਨ ਹਨ। ਉਮਰ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: "ਪੇਟ ਭਰਣ ਤੋਂ ਬਚੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਮਾਜ਼ ਤੋਂ ਆਲਸ ਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ।"

ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੇ ਹੁਕਮ ਮੁਤਾਬਕ ਇਹ ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ:

* **ਫਰਜ਼**: ਉਹ ਖਾਣਾ ਜੋ ਜੀਵਨ ਦੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਛੱਡਣਾ ਨੁਕਸਾਨਦਾਇਕ ਹੈ।* **ਜਾਇਜ਼**: ਉਹ ਖਾਣਾ ਜੋ ਫਰਜ਼ ਮਾਤਰਾ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾ ਹੋਵੇ।* **ਨਫ਼ਰਤਯੋਗ (ਮਕਰੂਹ)**: ਉਹ ਖਾਣਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਡਰ ਹੋਵੇ।* **ਹਰੇਮ**: ਉਹ ਖਾਣਾ ਜਿਸ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਪੱਕਾ ਜਾਣਿਆ ਹੋਵੇ।* **ਸੁਹਾਵਣਾ (ਮੁਸਤਹਬ)**: ਉਹ ਖਾਣਾ ਜੋ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਇਬਾਦਤ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਆਗਿਆ ਤੇ ਅਮਲ ਵਿੱਚ ਮਦਦਗਾਰ ਹੋਵੇ।

ਹਦੀਸ ਵਿੱਚ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀ ਤਿੰਨ ਸਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਖੇਪ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ:

1. ਪੇਟ ਭਰਨਾ।

2. ਖਾਣ-ਪੀਣ ਜੋ ਹੱਡੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰੇ।

3. "ਤਿੰਨ ਹਿੱਸੇ: ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਖਾਣ ਲਈ, ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਪੀਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਸਾਹ ਲਈ।"

ਇਹ ਸਾਰਾ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਖਾਣਾ ਹਲਾਲ ਹੋਵੇ।

ਹਦੀਸ ਤਬੀਅਤ ਦੇ ਅਸੂਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਕਾਇਦਾ ਹੈ। ਤਬੀਅਤ ਦਾ ਗਿਆਨ ਤਿੰਨ ਅਸੂਲਾਂ ‘ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਹੈ: ਤਾਕਤ ਦੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ, ਸੁਰੱਖਿਆ (ਹਮੀਯਤ), ਅਤੇ ਵਿਆਜ਼ਨ (ਐਸਫਰਾਗ਼)। ਹਦੀਸ ਦੋ ਅਸੂਲਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਨੇ ਕਹਿਆ:

**"ਖਾਓ ਪੀਓ, ਪਰ ਬੇਹੱਦ ਨਾ ਕਰੋ, ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ ਤੇ ਉਹ ਲਗਜ਼ਰੀ ਕਰਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।"** \[ਅਲ-ਅਅਰਾਫ: 31]

ਇਸ ਸ਼ਰੀਅਤ ਦੀ ਪੂਰਨਤਾ ਇਸ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਧਰਮ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆਵੀਂ ਫ਼ਾਇਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਸ਼ਰੀਅਤ ਦੇ ਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਤਬੀਅਤ ਦੇ ਅਸੂਲ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਹਿਦ ਅਤੇ ਕਾਲਾ ਜੀਰਾ ਵਿਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸ਼ਰੀਅਤ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿਕਮਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਫ਼ਾਇਦਿਆਂ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹਨ।