لعنت الله بر یهودیان و نصرانیان [که] قبرهای پیامبرانشان را مساجد قرار دادند

لعنت الله بر یهودیان و نصرانیان [که] قبرهای پیامبرانشان را مساجد قرار دادند

از عایشه و عبدالله بن عباس رضی الله عنهما روایت است که گفتند: هنگامی که [ملک الموت و حالت وفات] بر پیامبر صلی الله علیه وسلم نازل شد، خمیصه‌ای (تکه پارچه‌ای) را بر چهرهٔ خود می‌انداخت و هنگامی که نفسشان تنگ می‌شد آن را از چهرهٔ خود برداشته و در همین حال می‌فرمود: «لعنت الله بر یهودیان و نصرانیان [که] قبرهای پیامبرانشان را مساجد قرار دادند» و نسبت به کاری که انجام دادند هشدار می‌داد.

[صحیح] [متفق علیه]

الشرح

عایشه و ابن عباس رضی الله عنهم خبر داده‌اند که هنگام وفات پیامبر صلی الله علیه وسلم ایشان تکه پارچه‌ای را بر صورت خود می‌انداخت و چون به سبب سکرات مرگ نفس کشیدن بر ایشان دشوار می‌شد آن را از چهره برداشته و در این حالت دشوار می‌فرمود: الله یهودیان و نصرانیان را نفرین و از رحمت خود دور سازد؛ زیرا آنان بر قبرهای پیامبرانشان مسجدهایی ساختند. و اگر خطورت و اهمیت این امر نبود در چنین شرایطی آن را بازگو نمی‌کرد، برای همین پیامبر صلی الله علیه وسلم امت خود را از مشابهت به این کار نهی کردند؛ زیرا این کار یهودیان و نصرانیان و وسیله‌ای است برای شرک به الله عزوجل.

فوائد الحديث

منع از قرار دادن قبرهای پیامبران و صالحان به عنوان مساجدی که در آن نماز برگزار شود؛ زیرا این وسیله‌ای به سوی شرک است.

شدت توجه رسول الله صلی الله علیه وسلم و اهتمام ایشان به توحید و ترس ایشان از بزرگداشت قبرها؛ زیرا این کار منجر به شرک می‌شود.

جايز بودن لعنت فرستادن به يهود و نصارا و هر كسى كه مانند آنان بر روى آرامگاه‌ها مسجد مى‌سازد.

ساختمان سازی بر روی قبور از سنت‌های یهودیان و نصرانیان است و در حدیث از شبیه ساختن خود به آنان نهی شده است.

از جملهٔ قرار دادن قبرها به عنوان مساجد آن است که نزد این قبور ويا به سوی آن نماز خوانده شود، حتی اگر مسجدی بر روی آن ساخته نشده باشد.

التصنيفات

توحید الوهیت