الشرح

حدیث مذکور از اینکه مسلمانی با برادر مسلمانش بیش از سه روز قهر نموده و او را ترک کند، نهی می کند. در ادامه قهر کردن آنها را چنین توصیف می کند که وقتی همدیگر را می بینند از یکدیگر رو گردانده و به هم سلام نمی کنند و با هم حرف نمی زنند. و از آن چنین بر می آید که قهر کردن با او تا سه روز یا کمتر از آن مباح است؛ تا طبیعت بشری هم رعایت شود. چون خشم و غضب و بدخلقی در سرشت انسان نهفته است. به همین دلیل قهر کردن به مدت سه روز بخشیده شده تا در این مدت از کدورت به وجود آمده کاسته شده و بر طرف شود. و مراد از ترک کردن او که بیش از سه روز مذمت شده، ترک وی به خاطر حظ نفس و خواهشات نفسانی است؛ اما ترک گنه کاران و اهل بدعت و دوستان بد و ناباب مقید به وقتی نمی باشد بلکه وابسته به سببی است که با از بین رفتن آن، مدت آن به پایان می رسد. و در پایان می فرماید: در میان دو مسلمانی که با هم قطع رابطه کرده اند، بهترین شان کسی است که تلاش کند آشتی برقرار کند و مدت قهر به پایان برسد و آغازگر سلام باشد.