1- Аз ҳафт (гуноҳи) ҳалоккунанда дурӣ ҷӯед

2- Ман аз ширк бениёзтарин ҳастам, ҳар кӣ амалеро анҷом диҳад, ки касеро бо Ман дар он шарик месозад, ӯ ва ширкашро ба ҳоли худаш мегузорам

3- Ҳаркӣ дар ҳоле ба дидори Аллоҳ биравад, ки чизеро ба Ӯ шарик наёварда бошад, ба биҳишт ворид мешавад, ва ҳаркӣ дар ҳоле ба дидори Аллоҳ биравад, ки ба Ӯ ширк оварда бошад, ба дӯзах ворид мешавад

4- Ҳар кӣ барои ман миёни риш ва бурут (яъне даҳонашро) ва миёни ду пой (яъне шармгоҳашро) кафолат диҳад (ки ба он ду муртакиби гуноҳ намешавад), ман барояш биҳиштро кафолат медиҳам

5- Биҳишт ба шумо наздиктар аз банди кафшҳоятон аст ва дӯзах низ монанди он

6- Дӯзах бо шаҳватҳо иҳота шудааст ва биҳишт бо нохӯшояндҳо

7- Вақте ду мусалмони шамшер ба даст дар муқобили ҳам қарор мегиранд, қотил ва мақтул (ҳарду) дар дӯзах ҳастанд

8- Ҳалол ошкору равшан аст ва ҳаром ҳам ошкору равшан аст

9- Худованд ба сурат ва моли шумо нигоҳ намекунад, балки ба дилҳо ва амалҳои шумо менигарад

10- Албатта амалҳо вобаста ба ниятҳо ҳастанд ва барои ҳар шахс он чизе аст, ки ба қасди расидан ба он ният кардааст

11- ?Покӣ нисфи имон аст, ва "Алҳамду лиллоҳ" тарозуро пур мекунад, ва "Субҳонал-лоҳи" ва "Алҳамду лиллоҳи" миёни осмон ва заминро

12- Вақте Худованд биҳишт ва дузахро офарид, Ҷибраил (Алайҳис-салом)

13- Марг ба шакли қучқори сиёҳ-сафед

14- Ин оташи шумо бахше аз ҳафтод бахши оташи дӯзах аст

15- Илмро барои фахрфурӯшӣ бар уламо ва муноқиша кардан бо аблаҳон наомӯзед

16- Худованд мисоли роҳи рост (Сироти мустақим)-ро ин гуна баён медорад

17- Агар касеро дидӣ, ки думболи муташобеҳот аст, онҳо ҳамон касоне ҳастанд, ки Худо аз онҳо ном бурдааст, пас аз онон барҳазар бош